Υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;

Πλησιάζει, να μη πω έφτασε η ώρα της αμφισβήτησης του Άγιου Βασίλη. Χθες μόλις, μιλώντας με την κόρη μου για τα Χριστούγεννα που έρχονται, μου έδωσε να καταλάβω πως μπαίνουμε σ αυτή τη άχαρη φάση, της ταξινόμησης των ονείρων μας σε αληθινά και μη:

«Μπαμπά, τα Χριστούγεννα θα ζητήσω από τον Άγιο Βασίλη ή μάλλον από εσένα, να μου πάρεις...»

Ήλθε η στιγμή της αλήθειας. Σίγουρα οι περισσότεροι γονείς στον κόσμο θα χαμογελούσαν, ίσως να ήταν και χαρούμενοι βλέποντας το παιδί τους να ωριμάζει ξεπερνώντας τον μύθο, ανοίγοντας επιτέλους την πόρτα στην πραγματικότητα.

Έλα όμως που εγώ πιστεύω ακόμα στον Άγιο Βασίλη και δεν έχω ιδέα τι ακριβώς θα πρέπει να της εξηγήσω μέσα στις λίγες μέρες που απομένουν; Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνει Αλήθεια, πόσο μάλλον αν εξυπηρετεί σε κάτι.

Για μένα τα Χριστούγεννα ήταν μια μυστική συμφωνία με τον αγαπημένο μου άγιο: Να αγοράζω εγώ τα δώρα και να της τα δίνω κρυφά για λογαριασμό του, εισπράττοντας σαν αντάλλαγμα την έκπληξη το δέος και τη χαρά της που του ανήκαν. Μια συνωμοσία αγάπης, που την περίμενα ανυπόμονα μια φορά τον χρόνο.

Τώρα τι να της πω; Πως δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης; Πως ήταν ψέματα αυτά που όλοι μας πιστέψαμε και αγαπήσαμε στην πιο τρυφερή φάση της ζωής μας; Για πιο λόγο άραγε το προνόμιο της αλήθειας να ανήκει αποκλειστικά στους μεγάλους; Γιατί να ξεχνάμε όταν μεγαλώνουμε; Γιατί να αρνούμαστε να πιστέψουμε αυτά που μας λένε πως βλέπουν τα παιδιά; Με ποια ηθική τους επιβάλουμε αυτά που βλέπουμε εμείς και νομίζουμε αληθινά, με βάση την κουρασμένη και υποταγμένη μας λογική;

Καλή μου, φαντάζεσαι έναν κόσμο που τα πολύχρωμα ζώα του δάσους να μην μιλούσαν ανθρώπινα, να μην ζούσαν τις περιπέτειες που βλέπεις στην τηλεόραση ή διαβάζεις στα παιδικά βιβλία; Φαντάζεσαι πως θα ήταν ο κόσμος αν η Μπάρμπι δεν ήταν η ολοζώντανη πιστή φιλενάδα της παιδικής σου ζωής, αλλά μια άψυχη πλαστική κούκλα;

Αν αφαιρούσαμε από τον κόσμο μας το χρώμα, τη φαντασία και το όνειρο, ξέρεις τι θα μας έμενε; Όλα τα υπόλοιπα που βλέπουμε κάθε βράδυ στις ειδήσεις: Οι μπούρδες των πολιτικών, οι πόλεμοι των στρατιωτικών και η μιζέρια όλων εμάς των υπόλοιπων μεγάλων.

Στο κάτω-κάτω, ο Άγιος Βασίλης είναι ο μόνος άγιος που μπορούμε να μιμηθούμε έστω για μια μέρα το χρόνο.