4.3.19

Porsche Cayenne


Επιστροφή στο σπίτι, έπειτα από έξι μέρες διακοπές στη Θεσσαλία. Ουσιαστικά πέντε, αφού η μια ήταν στο τιμόνι: Οκτώ ώρες για να πάμε, έντεκα να γυρίσουμε, λόγω έργων.
Έργα αυτή την εποχή; Μα τα έργα στην Ελλάδα δεν σταματούν ποτέ. Είμαστε το μοναδικό κράτος στον κόσμο, που τα έργα αντί να το πηγαίνουν μπροστά, το πάνε πίσω: Αργούν τόσο πολύ, που όταν τελειώσουν, είναι πιο παλιά από πρώτα και τα ξαναρχίζουν.
Τρεις ώρες εγκλωβισμένοι κάτω απ τον καυτό ήλιο της Μαλακάσας. Πως να περάσουν; Έλεγα ιστορίες, μάλωνα την κόρη μου, βριζόμουν με τη γυναίκα μου, το ρολόι σταματημένο. Χαζεύαμε τους «γείτονες» κοντεύαμε να κάνουμε και κοινωνικές σχέσεις, τόσες ώρες ο ένας δίπλα στον άλλο, τίποτα. Ακούγαμε μουσική. Η γυναίκα μου έντεχνο απ το ραδιόφωνο, η κόρη μου βραζιλιάνικα από το CD player, εγώ blues από το mp3 μου. Πλήρης οικογενειακή επικοινωνία.
Ξαφνικά εμφανίζεται από το πουθενά μια κατάμαυρη Porsche Cayenne, που προσπέρασε τους πάντες σα να ήταν άυλη και χάθηκε στον ορίζοντα. Όλοι εμείς οι χιλιάδες που μείναμε να την κοιτάζουμε, αισθανθήκαμε πως οδηγούσαμε καρούλια από κουβαρίστρες!
Δε το λέω για να υποτιμήσω το δικό μας δεύτερο χέρι Fiat Uno, μια χαρά αμάξι ήταν, μας είχε βγάλει ασπροπρόσωπους στα δύσκολα και μέχρι τότε δήλωνα ερωτευμένος μαζί του. Αλλά δυστυχώς, και οι μεγαλύτεροι έρωτες, κάποια στιγμή λήγουν, μόλις συνειδητοποιήσεις πως ο εχθρός του ωραίου είναι το ωραιότερο.
Έκλεισα τα μάτια μου και βρέθηκα νοερά πίσω απ το διαστημικό βολάν της, ν ανηφορίζω που αλλού; στη boulevard Louis II του Μονακό. Δεξιά μου το λιμάνι με τις θαλαμηγούς, αριστερά το Casino.
Αλλάζω δρόμους στην τύχη, χαζεύοντας τα παλιά περίτεχνα αρχοντικά που σήμερα είναι δημόσια κτήρια, ξενοδοχεία πολυτελείας, και βίλες εκατομμυριούχων. Σταματώ στη boulevard des Moullins για να περάσουν από μπροστά μου τα τρενάκια με τους τουρίστες που φωτογραφίζουν τα πάντα στο διάβα τους, σα να κυνηγούν μπεκάτσες.
Διασχίζω την Boulevard du Jardin Exotique μέσα απ τα πάρκα με τους φοίνικες, τις λιμνούλες και τα αναγεννησιακά ορειχάλκινα αγάλματα και μπαίνω στη μεγάλη place du Palais. Περνώ μπροστά απ τ ανάκτορα τη στιγμή που ο πρίγκιπας Ρενιέ με μια μαύρη κουστουμιά Stuart Hughes σκύβει να μπει στην ασορτί Mercedes του. Ούτε που δίνει σημασία  στη φρουρά του που στέκεται κλαρίνο. Μόνο στη θέα μου ανασηκώνει το κεφάλι.
Αυτό το βλέμμα! Δε θα ξεχάσω τη ζήλεια που καθρέφτισε για ένα κλάσμα στην άκρη του γαλαζοαίματου ματιού του.
Και με μάτιασε ο γρουσούζης! Αυτοκίνητα πίσω μου άρχισαν να κορνάρουν μανιωδώς, αποσπώντας με απ το όνειρο. Προσγειώνοντάς με βίαια στο κάθισμα του Uno, που οι σούστες του έτριξαν ξαφνιασμένες κάτω απ τον πισινό μου.
Η Μαλακάσα είχε ξεμπλοκάρει!


(Πάντα ελπίζω να με διαβάσει κάποιος μεγαλομέτοχος της Porsche, να ενθουσιασθεί για τη διαφήμιση και να μου κάνει δώρο μία. Που ξέρεις;).

10 comments:

  1. Ωωωωωω Στέλιο !
    τι ονειρικό ξεπέταγμα ήταν αυτό ; κοίτα να δεις πως βρίσκεται ο άνθρωπος από τους κακοτράχαλους μονόδρομους της μποτιλιαρισμένης ...Μαλακάσας στις απαστράπτουσες λεωφόρους του Μονακό !
    Αχ αυτά τα όνειρα. Αχ αυτές οι φαντασιώσεις !
    Αν έλειπε και αυτή η απότομη επαναφορά, θα ήταν λίγο πιο τρυφερά μαζί μας.
    Καλή βδομάδα να έχεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλή βδομάδα Γιάννη!
      Αυτή η απότομη επαναφορά είναι που μας χαλάει τα όνειρα, λες και τα έχουμε κλεμμένα. Τι να κάνουμε; Άλλοι στο Μονακό, κι άλλοι στη Μαλακάσα, τέτοιοι Μαλακασηδες που γεννηθήκαμε.
      Τα λέμε φίλε!

      Delete
    2. Ναι Στέλιο μου αλλά κοίτα ! Κάνε μια γύρα ολούθε στις μάντρες αυτοκινήτων και μέτρα πόσες Cayenne παραμένουν σαν παλιές γεροντοκόρες να πουληθούν. Και δες και την τιμή τους !
      Εκπεσθείσες νύφες Στέλιοοοο ! κάποτε ήταν το έμβλημα του Έλληνα νεόπλουτου. Τώρα αποτελούν έρμα για ξεφόρτωμα μην πάει το καράβι στον πάτο.
      Η εκδίκηση του ....κάθε Fiat Uno μιλάμε φίλε χαχαχαχα !
      Την καλησπέρα μου.

      Delete
  2. Καλημέρα καλημέρα!
    Η απότομη επαναφορά απαραίτητη Στέλιο όταν ονειρευόμαστε γιατί αλλιώς θα αργήσουμε να συνέλθουμε και μπορεί να γίνεις εσύ αιτία δεύτερου μπλοκαρίσματος.
    Ωραίο όνειρο, ωραίο ταξίδι, αλλά να προκαλέσεις ζήλια στον πρίγκιπα!!!! Όλα τα λεφτά....
    (Αντε πες ότι σου κάνει δώρο μια Porsche η εταιρεία....πώς τη συντηρείς;;;)
    Περάσατε καλά στη Θεσσαλία;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλημέρα Άννα
      Καμιά φορά σκέφτομαι μήπως ειναι προτιμότερο να μειώνουμε στο όνειρο, παρά στην πραγματικότητα. Γι αυτό αγαπάω τους τρελούς, και προσπαθώ να μαθαίνω απ αυτούς. Κι εκεί όμως θάλασσα τα κάνω!
      Για την Porsche έχεις δίκιο. Ειδικά η Cayenne λενε πως "καίει" πολύ.
      Φιλιά!!

      Delete
  3. Τι τα θέλεις; Ωραίο το "ταξίδι" είτε στα όνειρα είτε στον ξύπνιο μας ακόμη και πάνω στο τιμόνι σε Ελληνικές στράτες.
    Μόνο που στα όνειρα είσαι συνοδηγός με την φαντασία σου. Κι αν διαθέτει κανείς την δική σου φαντασία Στέλιο ,τότε το "ταξίδι" είναι απρόβλεπτο... Καλή σου μέρα και οπωσδήποτε "καλοτάξιδος"

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλημέρα Λυγερή!
      ¨συνοδηγός με την φαντασία" Ωραία παρατήρηση! Ναι, έχεις δίκιο. Ακόμα και στο όνειρο άλλος κρατάει το τιμόνι. Κι εμείς τι κάνουμε; Σφιγγόμαστε αγχωμένοι στο κάθισμά μας, και της λέμε "πρόσεχε, μην τρέχεις!" Πρωινές φιλοσοφίες, αλλά εσύ μ έβαλες στο τριπάκι..
      Φιλιά καλή μου!

      Delete
    2. Όχι εγώ δεν της λέω πρόσεχε κ.λ.π.Την αφήνω να με πάει όπου της αρέσει.
      Μόνο όταν ξεστρατίζει σε βαριά συννεφιασμένους συλλογισμούς,
      πατάω φρένο από την θέση του συνοδηγού .Έτσι ακριβώς όπως έκανα στην πράξη και με τον δικό μου μια ζωή πλάι του, όταν έτρεχε επικίνδυνα και έπαιρνε απότομα τις στροφές.

      Σε έβγαλα από το τριπάκι ;;;

      Delete
    3. Ναι, με έβγαλες. Το όχημα αντιπροσωπεύει τις αξίες μας, και είτε στο όνειρο, είτε στην πραγματικότητα, το δρομολόγιο εξαρτάται από εμάς!

      Delete

Η γνώμη σας μετράει...