Ναυτική εβδομάς

Το Σαββατόβραδο, ένεκα που ένα φιλικό ζευγάρι μας επισκέφθηκε στο νησί, και ένεκα της Ναυτικής Εβδομάδος που γινόταν τρομερός τζερτζελές, αποφασίσαμε (αυτοί αποφάσισαν) να πάμε να παρακολουθήσουμε το πανηγύρι.

Για να πω την αλήθεια, κάτι τράτες που έκαναν βόλτες στο λιμάνι, κάτι φτωχαδιάρικα βεγγαλικά και μια τραγουδίστρια που εκτελούσε χωρίς οίκτο νησιώτικα, δεν μου κράτησαν για πολύ το ενδιαφέρον.

Αυτό που με τρέλαινε, ήταν πως το λιμάνι είχε γεμίσει αλλοδαπές γκομενίτσες που ψαχνόντουσαν, και κανένα αρσενικό δεν έδειχνε την παραμικρή διάθεση να τους την πέσει.

Μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα. Σ’ αυτή τη πλατεία, σ’ αυτά τα χώματα, κάποιες εποχές δεν αφήναμε ούτε θηλυκή γάτα που λέει ο λόγος.

Και να ‘μαι τώρα, μεσόκοπος οικογενειάρχης, να τις παρατηρώ έτσι μονάχες, και να ντρέπομαι, έτοιμος να πάω να τους ζητήσω συγγνώμη, που δεν τις πηδάνε τα μπάσταρδά μας.

Γιατί η νέα γενιά, προτιμάει πλέον τα ντόπια προϊόντα. Είδα μερικά ζευγάρια και φρικάρισα. Τι να πρωτοπώ;

Οι κοπέλες περιποιημένες, ντυμένες μετά από ατέλειωτους συνδυασμούς ρούχων μπροστά στον καθρέφτη. Κούκλες.

Τα αγόρια, όπως σηκώθηκαν απ' το κρεβάτι, αναμαλλιασμένα και τσιμπλιάρικα, φορώντας την πρώτη λιγδιασμένη πατσαβούρα που βρέθηκε πιο κοντά τους. Πανούκλες.

Αλλά υπήρχε έρωτας. Φοβερός έρωτας.

Ένα μελαχρινό κουκλί μπροστά μου, το πολύ 19 χρονών, φιλιόταν όλο πάθος με ένα κακάσχημο παπί, από αυτά που άμα τα βλέπεις στο δρόμο, συγκρατιέσαι να μη τους χώσεις μια φάπα.

Και όμως, ο κορίτσαρος φίλαγε τα σπυριάρικα χειλάκια του, και ταξίδευε στους επτά ουρανούς!

Να είχε άλλα κρυφά προσόντα το βλαμμένο; Χλωμό το βλέπω. Τι προσόντα να διαθέτει κάποιος με βλέμμα ροφού;

Μάλλον το θηλυκό πρέπει να είχε το πρόβλημα.

Τι να πω; Κάποιες θα με κατηγορήσουν για φαλλοκράτη. Για σεξομανή. Πως δεν αγάπησα ποτέ μου. Πως ζηλεύω τους τηνέητζερς, επειδή κλπ κλπ.

Μπορεί και να χουν δίκιο. Μπορεί και όχι...