2.7.18

Τα Μαύρα Πρόβατα


"Μην ενοχλείτε αυτούς που ονειρεύονται" είπε κάποιος σοφός "ξυπνήστε όμως αυτούς που κοιμούνται». Θα μου πείτε σοφός ήταν, ότι ήθελε έλεγε.
Τι θα έλεγε όμως αν έβλεπε εμάς; Εμάς που κοιμόμαστε, ένα μαύρο σκοτεινό ύπνο σα θάνατο, δίχως όνειρα για ένα καλύτερο αύριο, για μια καλύτερη ποιότητα ζωής; Εμάς που ακούμε και υπακούμε σε ότι μας λένε, έτσι παθητικά, χωρίς καμία αντίδραση, με μόνο άγχος μη διαταράξουμε τον ύπνο μας;
Ποιοί νομίζουν πως είναι αυτοί, που επειδή με τον ένα ή με τον άλλο λόγο πήραν μια καρέκλα, μπορούν να μας κάνουν ότι θέλουν; Και γιατί εμείς στην κάθε διαταγή τους να βαράμε προσοχή και να λέμε διατάξτε;
Ποιοί είναι αυτοί που αποφασίζουν για μας χωρίς να μας ρωτήσουν, που πουλάνε τη Γη και τον Αέρα μας, που προσβάλουν την αισθητική μας, που εμφανίζονται μπροστά μας την ώρα που χαλαρώνουμε και μας τσιτάρουν, την ώρα που τρώμε και μας κόβουν την όρεξη;
Μάθαμε να είμαστε πρόβατα. Με προβιά και μυαλό, άσπρα σαν βαμβάκι. Την ημέρα να βόσκουμε υπό την επιτήρηση του τσοπανόσκυλου, και το βράδυ να κοιμόμαστε στο μαντρί, απολαμβάνοντας την προστασία που μας παρέχει ο τσοπάνης απ το λύκο. Απολαμβάνουμε τον ύπνο του δικαίου, χωρίς να προβληματιζόμαστε, χωρίς να ρωτάμε, χωρίς να ξέρουμε από ποιόν από τους δύο κινδυνεύουμε περισσότερο!
Ευτυχώς όμως, που υπάρχουν και τα μαύρα πρόβατα. Πρόβατα που συμμάχησαν με το λύκο, μόλις κατάλαβαν πως έχουν κοινή μοίρα, που αποφάσισαν να τα βάλουν με τον τσοπάνο, αδιαφορώντας για τη μαγκούρα του, την καραμπίνα και τα μαντρόσκυλα.
Θυμηθείτε το: Αν είναι κάποτε να ξυπνήσουμε, από κραυγές προβάτων θα ξυπνήσουμε.
Αν είναι κάποτε να ονειρευτούμε, πως είμαστε λύκοι, θα δούμε στον ύπνο μας...

No comments:

Post a Comment

Η γνώμη σας μετράει...