Και τι έγινε που ξέρουμε πεντέξι κωδικούς;
Που μπορούμε να ξεκλειδώσουμε τα νοήματα που κρύβει το ηλιοβασίλεμα ή το
φτερούγισμα ενός γλάρου;
Και τι έγινε αν γνωρίζουμε τα κύματα με τα ονόματά τους, που
καταλαβαίνουμε τους στίχους απ τα τραγούδια της φάλαινας στα γνώριμα σκοτεινά
βάθη των ωκεανών;
Κάποιοι μπορεί να μας θεωρήσουν και αλαφροΐσκιωτους!
Επειδή μας βλέπουν να μιλάμε με τη θάλασσα, να χαιρόμαστε ένα βότσαλο
που ανακαλύψαμε στην παραλία, να δακρύζουμε από συγκίνηση, στη θέα ενός
ασήμαντου γι αυτούς κοχυλιού.
Μερικές φορές καμαρώνουμε, αισθανόμαστε προνομιούχοι που έχουμε αυτά τα
μαγικά κλειδιά, που ανοίγουν τις πύλες των ονείρων!
Κατά βάθος όμως, αισθανόμαστε μοναξιά.
Είμαστε λίγοι και δυστυχώς σκορπισμένοι στα τέσσερα σημεία του Ορίζοντα.
Έχουμε το Χάρισμα να βλέπουμε πέρα απ τα σύνορα της ανθρώπινης μιζέριας, μα παράλληλα την Κατάρα να μη μπορούμε να μοιραστούμε τη συγκίνηση της εμπειρίας μας....
* Αφιερωμένο στον καλό μου φίλο Γιάννη Πιτ σαν σχόλιο στο ποστ του "Σκόρπιες άναρχες λέξεις και ευχές"
Τι όμορφη και ποιητική ανάρτηση, πόσο αληθινά αυτά που γράφεις, και τι μεγάλη χαρά που ξαναδιαβάζω κείμενό σου, ύστερα από τόσο μεγάλη απουσία!
ReplyDeleteΝα έχεις όμορφες γιορτές, με υγεία για εσένα και την οικογένειά σου, και να συνεχίσουν να σε συγκινούν τα απλά, ταπεινά κοχυλάκια!
Και του χρόνου, καλύτερα (για όλους)
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και πιο πολύ που με θυμάσαι!
DeleteΚαλές γιορτές με υγεία, δημιουργία σε ένο κόσμο ελεύθερο χωρίς μάσκες και άδειες εξόδου στα αδιέξοδα.
Φιλιά!
Στέλιο καλησπέρα. Εγώ τώρα τι να πω αγαπητέ φίλε! Πες μου!
ReplyDeleteΈνα υπέροχο για μένα δώρο Στέλιο που έρχεται μετά από μια συναισθηματική βύθιση να με κάνει να χαμογελάσω, να συγκινηθώ και να αφήσω κάτι σαν δάκρυ στα μάτια μου.
Φίλε μου, ειλικρινά σε ευχαριστώ μέσα απ την καρδιά μου. Να γιατί λατρεύω τα blogs! Να γιατί πιστεύω ότι μέσα από εδώ υπάρχουν και κρύβονται διαμάντια.
Κρατώ το κείμενό σου, το άνοιγμα της ψυχής σου σαν "Ευαγγέλιο" έμπνευσης.
Να σου ευχηθώ όμορφες γιορτινές μέρες και να σε διαβάζουμε σύντομα Στέλιο.
Καλά Χριστούγεννα.
Πολύ μου άρεσε η ανάρτησή σου -αφιέρωση στο Γιάννη, που είναι φίλος μπλόγκερ και ανεκτίμητη αξία. Αντί σχολίου λοιπόν...συγκινητικό όντως.
ReplyDeleteΚαι τι έγινε αν είστε λίγοι, θα πω;
Τι έγινε αν νοιώθετε μοναξιά με τα τόσα χαρίσματά σας;
Δεν ξέρω για σένα αλλά ξέρω ότι ο Γιάννης ναι δακρύζει από συγκίνηση στο μεγαλείο της φύσης, ξέρώ ότι δεν έχει ξεκλειδώσει μόνο του ηλιοβασιλέματος τα νοήματα, έχει εφεύρει κι άλλα. Ξέρω ότι πρέπει να αισθάνεστε προνομιούχοι γι αυτά τα μαγικά κλειδιά που ανοίγουν καρδιές, και να πω ότι τέτοιοι άνθρωποι ομορφαίνουν τις κοινωνίες. Στο χέρι σας με τόσους κωδικούς να τους κάνετε πολλούς τους ομοϊδεάτες σας.
Έτσι θα γίνουμε καλύτεροι όλοι
Καλά Χριστούγεννα Στέλιο. Σε χάσαμε και ελπίζω να είσαι καλά εν μέσω πανδημίας
Καλημέρα Άννα
DeleteΑπ τα γραφόμενά σου, επιβεβαιώνεται πως ανήκεις κι εσύ σ αυτούς τους προνομιούχους. Το ήξερα από την πρώτη στιγμή!
Σου εύχομαι καλές γιορτές με υγεία, δίπλα στους ανθρώπους που αγαπάς..
Καλή χρονιά Στέλιο! Να είναι ανθρώπινη για όλους
ReplyDeleteΚαλή χρονιά Άννα!
DeleteΑνθρώπινη και δημιουργική. Σε ευχαριστώ πολύ!